Cultuurverschillen alom!
Door: Lin
Blijf op de hoogte en volg Linda
11 Juli 2008 | Zambia, Lusaka
Voordat ik commentaar krijg dat ik alweer een tijd niets van me heb laten horen, hier weer een nieuw berichtje vanuit het verre Afrika.
Er gebeuren zoveel leuke en aparte dingen, dat het soms lastig is om uit te kiezen wat ik aan jullie wil vertellen..zo is nu dus het geval!
Er is toch wel één ding wat mij de afgelopen weken bezighoud en dat is: De Zambiaanse man!En dan doel ik vooral op het cultuurverschil wat betreft de liefde. In het Bemba is er geen duidelijk verschil tussen ‘like’ en ‘love’ dus dat verklaart misschien al een hele hoop. Ik zou proberen een beschrijving te geven van de Zambiaanse man: De Zambiaanse man is standaard dronken, doen de hele dag niets (behalve drinken), kan meestal niet zwemmen, gelooft in witchcraft, verklaart je na een paar minuten al de liefde (en is dan ook écht van ware liefde overtuigd en zeggen dat ze rijk genoeg zijn om met een mzungu te kunnen trouwen), zijn totaal niet subtiel of tactisch, zien vrouwen als ondergeschikt, weten vaak hun eigen leeftijd niet precies, gaan vreemd per bosjes en houden zich graag vast aan het principe ‘in ieder stadje een ander schatje’. Om maar over de penetrante geur, die sommigen bij zich hebben, te zwijgen. Ik kom erop terug dat ik dit soort mannen aantrekkelijk vind...
Zelfs als ze écht leuk en aardig lijken, gaat het na een paar gesprekken alweer mis en krijg ik de meest zoetsappige smsjes. (tja..waarom geef je je nummer dan hoor ik jullie denken..omdat ze dan nog gewoon aardig lijken en ik het gesprek in geen enkel opzicht met het woord ‘liefde’in verband kan brengen)
Om jullie even een indruk te geven:
I head some one calling ur name, i looked backwards their was nobody then i come 2 realise it was my heart telling me. Long time,….. (Een paar keer heb gesproken toen hij nog in z’n ‘ik-ben-een-gewone-leuke-man ’ fase zat)
How ar u 2day?I mist u so much &I cant wet 2 c u but I wil kam 2moro coz I dont hav enough fuel 2 put in the vehicle. Gude, see you soon & luv u.xxx. (deze meneer Mbambingo is al ongeveer een maand erg hardnekkig)
Hai Swit Linda!I heard from Mariska dat u ar sick.Getwel soon my love coz wen u ar sick,am sick 2.Gunite & say hai 2 evryone.I love u. From….. (Dezelfde meneer Mbambingo…ik ben weer beter hoor!)
I shall never let you go from my life becoz 4 my happiness, your presence in my life is very essential (deze man één keer gezien! een keer een lift van gehad)
Tja...ook het Engels laat nog wel eens te wensen over..
‘Hard-to-get’ of een ‘blauwtje lopen’ zijn echt dingen waarvan deze mannen nog nooit hebben gehoord. Huwelijksaanzoeken, liefdesverklaringen, mannen die elke dag langskomen (ja zelfs op school) en mannen die je een kamer aanbieden voor een ‘Afrikaanse nacht’, ik kijk er niet meer echt van op...Goed, één ding is zeker: Voor mij geen Zambiaanse man! Ik ga de Hollandse man toch echt wel steeds meer waarderen.Het klinkt misschien allemaal wat zwart/wit, maar deze acties gaan m’n pet soms echt te boven. Dit gaat toch verder dan het begrip ‘cultuurverschil’?
Eén voordeel: voor mij geen ‘All you need is love’ taferelen rond de kerst!
Mariska is trouwens al wel helemaal hoteldebotel. Gelukkig is dat een (best) leuke!Hopelijk blijft ie leuk..haha Genoeg over de mannen.
Ik heb het verder nog altijd prima naar m’n zin in m’n dorpje. Echt heel bijzonder om voor een paar maanden een ander ‘thuis’ te hebben. Ik heb hier nu ook vrienden, ik ken de weg, ik kom bekenden tegen in de stad, ik krijg visite (nee, niet alleen dronken mannen), iedereen kent m’n naam, ik heb m’n eigen dingetjes hier en ik zing mee met de Zambiaanse hitnummers. Maar ook wordt ik me er steeds meer van bewust dat Nederland eigenlijk best een relaxt land is om in te wonen. (relaxt in de vorm van goede basis, georganiseerd, geregeld, niet de Afrikaanse invulling van het begrip)
Relaxt, luieren, hangen, chillen, niets doen, niksen, wachten, is nog zoiets. Daar zijn ze hier in Zambia echt supergoed in. Voordat ik hierheen ging, dacht ik dat dit me wel ging bevallen aan dit land. Even geen drukdrukdruk, stress en chaos. Nu ik er al een paar maanden in zit, wordt het me soms allemaal iets té relaxt. Ik moet echt moeite doen om niet teveel hierin mee te gaan (aanpassen aan de cultuur prima, maar een onderzoek moet er ook komen) Best lastig om in zo’n land de werksfeer hoog te houden. Het is hier toch meer van ‘wat vandaag niet kan, komt morgen’ en alles is hier no problem.
Nou...dit hebben we geweten na een lang weekendje Copperbelt. (ik kies voor de gemakkelijke weg en ik kopieer een stukje van de weblog van Mariska, ja ik heb toestemming)
We hebben Kitwe en Ndola bezocht wat erg leuk was, maar de terugweg van de Copperbelt naar Chinsali was een grote ramp! We hebben het echt afrikaanse reizen nu dus wel meegemaakt. Even een korte schets:
Op de heenweg hadden we een touringcarbus die ons binnen 11 uur in Kitwe afzetten. Op de terugweg kwam de bus van Ndola naar Kapiri twee uur te laat waardoor we in Kapiri de goede touringcarbussen misliepen en we een soort van genoodzaakt waren om mee te rijden met ene Andrew die ons met zijn Toyotaatje wel bij de junction van Chinsali af wilde zetten. (Een auto die een beetje doorrijdt zou hier zo’n 8 uur over doen.) We hadden een prijs van 250.000 kwacha afgesproken en hadden hiervan gelijk de benzine betaald. Wij dus met z’n drieeën op de achterbank aan de lange reis begonnen. Bij Serenje nog even een stop gemaakt en omdat de driver moe was mocht ik het stuur overnemen op deze pikkedonkere junction met onwijs veel potholes. Twee uur nadat we Serenje hadden verlaten begon de auto vaart te minderen terwijl ik het gaspendaal toch aardig in wist te trappen. Aangezien alle metertjes in deze auto niet werkte en alle lampje al zo goed als brandde was onze conclusie dat we zonder benzine zaten. Nou daar sta je dan om 4:00 uur ’s nachts lang de junction zonder dat er maar ook iemand passeert en kilometers/ uuren verwijderd van een benzinepomp. Onze ‘vrienden’ lagen binnen 5 minuten al te slapen en voor ons was dit het startsein om lekker even een paar uur te keten. Annemieke en Linda hebben uiteindelijk toch nog wat geslapen (komt vast door de Amarula), maar ik was blij toen we rond 8:00 uur door de auto van See Them Run (hardlopers die van Namibie naar Tanzania rennen) opgepikt werden en naar Chilonga werden gebracht om daar de minibus naar Mpika te kunnen nemen. We hebben nog geprobeerd om geld van onze driver terug te krijgen, omdat hij ons niet eens naar halverwege heeft kunnen brengen, maar onze fijne vriend scheen geen geld bij zich te hebben. Voor alle travellers dus een goed advies... Betaal achteraf!!! Maar terug naar Chilonga waar we in een minibus zaten te wachten totdat deze zou gaan vertrekken. Na bijna een uur wachten was het dan zover we waren op weg naar Mpika, helaas duurde dit maar voor nog geen 10 minuten, want toen stonden we weer stil. De voorste bank werd vriendelijk verzocht om uit te stappen en de vloer van de bus werd geheel losgeschroefd waarna de motor een grondige inspectie kreeg en met rubbere touwen weer aan elkaar gebonden werd. Ach het werkte wel en we konden onze rit naar Mpika voortzetten. In Mpika stond de minibus naar Chinsali gelukkig al voor ons klaar en terwijl ik de kaartjes kocht gingen Annemieke en Linda mega snel naar de toilet en even in het winkeltje broodjes kopen. Gelukkig waren ze op tijd in het busje, want na zeker anderhalf uur vertrok deze al. Natuurlijk niet voordat er nog getankt werd en een ervaren driver gezocht was. (Dit laatste is uiteindelijk niet gevonden, ik had nog aangeboden om te rijden... maar het mocht niet baten.) 12:00 uur ondertussen dus al bijna 24 uur aan het reizen en nu toch echt aan de laatste etappe begonnen. Wij hadden ingeschat om binnen 3 uur van Mpika in Chinsali te zijn, maar dan zaten we wel met touringcarsnelheid in ons hoofd, want na 5 en een half uur was Chinsali werkelijk daar. Mocht je dus nog in Zambia een vrije dag hebben en wat willen zien...
Zo..nu weer een Linda stukje:
Gelukkig houd ik nog steeds gedisciplineerd een dagboek bij waarin ik alle belevenissen opschrijf. Inmiddels is dit verhalenbundeltje me echt goud waard. (al bijna een boekje volgeschreven) Bij terugkomst kunnen we misschien wel een avondje ‘Linda leest voor uit eigen werk’ organiseren.
De tijd gaat hier echt snel, we zijn alweer op de helft! School gaat ook nog lekker z’n gangetje en ook is het hier nog steeds heel gezellig met z’n 4tjes.
Wat dagboekschetsjes: (ik kan ’t niet laten)
Dag 53: 21-06-’08 (zaterdag)
Er volgde een gezellig avondje in de bar. Toch ook best apart dit barleven. Vrouwen komen niet in de bar, zij moeten thuis voor de kinderen zorgen en eten koken voor als manlief thuiskomt. Aan de bar worden eitjes gepeld, Hungarian sausages gegeten en de muziek staat hier standaart op volume max. Als de stroom uitvalt, worden de kaarsen aangestoken en kijkt niemand raar op als je je mp3-speler tevoorschijn haalt. Vaak worden eigen drankjes genuttigd in de bar, hier geen enkel probleem.
Dag 58: 26-06-’08 (donderdag)
Vandaag naar the ministery of education. We hebben werkelijk een fantastische rondleiding gekregen door allerlei kantoortjes.We hebben veel geleerd over ‘farming’, ‘samenwerken’ en ‘van elkaar leren’. Erg nuttig natuurlijk om te weten dat er in de moestuin geen pesticiden meer gebruiken en dat er 1096 varkens op boerderij blablabla rondlopen. De kwartaalcijfers worden uitgebreid aan ons geshowd. We probeerden met een ‘oeh ‘en een ‘ah’ hier en daar nog geinteresseerd over te komen, maar toen ie vroeg of we misschien hierover nog vragen hadden, kregen An en ik toch echt de slappe lach. Hie hadden we toch werkelijk niets aan! Het schrijven in het visitors’book en het zeggen van onze namen was nog belangrijker dan onze ‘speech’ over wat we hier in Zambia komen doen.
Dag 64: 02-07-’08 (woensdag)
Vanochtend kwam Beauty (grade 6 teacher) met haar klas even langs. Niet op ziekenbezoek voor Onno wat we eerst dachten, maar voor het zien van een écht toilet. Een ‘flushy toiletty’zoals zij dat tegen haar pupils verteld. Tja..je moet ergens je lesmateriaal vandaan halen. We hebben maar niet verteld dat een flush toilet iets anders is en dat deze toilet toch echt met emmers doorgespoeld moet worden...
Dag 65: 03-07-’08 (donderdag)
Bezoek van Arie. ’s Avonds bij de koffie even ons ‘puntenlijstje’ besproken. Mr. Makonde die de joyofatoy car gebruikt voor privédoeleinden, madam die hele dagen in haar kantoor slaapt en het slaan op de school wat hier bijna tot de orde van de dag behoort. Na het goede, toch soms wat kritische gesprek, ook wel even laten weten het ook erg naar ons zin te hebben. Arie leest onze weblogs trouw, leuk om te horen. Ook vertelt hij ons dat er al twee groepjes studenten naar huis zijn vertrokken wegens heimwee en/of negatieve ervaringen. Hier schrokken wij wel even van..
Dag 66: 04-07-’08 (vrijdag)
Na 2,5 uur wachten bij de junction kunnen we met een bus mee. Oke..er zijn inderdaad drie zitplaatsen. Wel worden we verspreid. Mariska helemaal voorin, Annemieke halverwege en ik helemaal achterin. Gelukkig is het voor een klein stukje...ahum. Even heb ik geen zin in de komende 12 uur. Gelukkig maak ik met een paar Bemba woorden al snel vriendjes met m’n buurmannen en is het eigenlijk nog best gezellig. Ik krijg ook een les Bemba. Erg leuk, maar na zo’n 200 nieuwe woorden moeten deze leuke mannen toch wel doorhebben dat ik niets meer opsla. Als ik mijn ogen dichtdoe, begrijpen ze de hint en probeer ik wat in te dutten. Bij Mpika weightbridge moet ik de bus uit omdat de bus te zwaar wordt bevonden. Samen met nog ongeveer 20 anderen moet ik een eindje verder achter een muurtje wachten. De bus wordt nogmaals gewogen. Verrassend genoeg is de bus nu wel goed op gewicht en mag ie doorrijden. Wij worden weer netjes opgepikt en vervolgen onze weg met een bus die geen gram lichter is geworden. De bus is evenzwaar als ervoor en dit weegpunt is op deze manier natuurlijk gewoon één grote joke. Ach, de Zambianen kunnen er gelukkig zelf ook wel om lachen...
Oke een nieuw berichtje is weer een bericht geworden... Shalenipo!!
Alvast sorry voor de spelfouten!Mijn Nederlands is niet meer wat het geweest is.(en wordt waarschijnlijk alleen maar belabberder) Komt in mn lio vast wel weer goed!hehe xx miss Lienda
Er gebeuren zoveel leuke en aparte dingen, dat het soms lastig is om uit te kiezen wat ik aan jullie wil vertellen..zo is nu dus het geval!
Er is toch wel één ding wat mij de afgelopen weken bezighoud en dat is: De Zambiaanse man!En dan doel ik vooral op het cultuurverschil wat betreft de liefde. In het Bemba is er geen duidelijk verschil tussen ‘like’ en ‘love’ dus dat verklaart misschien al een hele hoop. Ik zou proberen een beschrijving te geven van de Zambiaanse man: De Zambiaanse man is standaard dronken, doen de hele dag niets (behalve drinken), kan meestal niet zwemmen, gelooft in witchcraft, verklaart je na een paar minuten al de liefde (en is dan ook écht van ware liefde overtuigd en zeggen dat ze rijk genoeg zijn om met een mzungu te kunnen trouwen), zijn totaal niet subtiel of tactisch, zien vrouwen als ondergeschikt, weten vaak hun eigen leeftijd niet precies, gaan vreemd per bosjes en houden zich graag vast aan het principe ‘in ieder stadje een ander schatje’. Om maar over de penetrante geur, die sommigen bij zich hebben, te zwijgen. Ik kom erop terug dat ik dit soort mannen aantrekkelijk vind...
Zelfs als ze écht leuk en aardig lijken, gaat het na een paar gesprekken alweer mis en krijg ik de meest zoetsappige smsjes. (tja..waarom geef je je nummer dan hoor ik jullie denken..omdat ze dan nog gewoon aardig lijken en ik het gesprek in geen enkel opzicht met het woord ‘liefde’in verband kan brengen)
Om jullie even een indruk te geven:
I head some one calling ur name, i looked backwards their was nobody then i come 2 realise it was my heart telling me. Long time,….. (Een paar keer heb gesproken toen hij nog in z’n ‘ik-ben-een-gewone-leuke-man ’ fase zat)
How ar u 2day?I mist u so much &I cant wet 2 c u but I wil kam 2moro coz I dont hav enough fuel 2 put in the vehicle. Gude, see you soon & luv u.xxx. (deze meneer Mbambingo is al ongeveer een maand erg hardnekkig)
Hai Swit Linda!I heard from Mariska dat u ar sick.Getwel soon my love coz wen u ar sick,am sick 2.Gunite & say hai 2 evryone.I love u. From….. (Dezelfde meneer Mbambingo…ik ben weer beter hoor!)
I shall never let you go from my life becoz 4 my happiness, your presence in my life is very essential (deze man één keer gezien! een keer een lift van gehad)
Tja...ook het Engels laat nog wel eens te wensen over..
‘Hard-to-get’ of een ‘blauwtje lopen’ zijn echt dingen waarvan deze mannen nog nooit hebben gehoord. Huwelijksaanzoeken, liefdesverklaringen, mannen die elke dag langskomen (ja zelfs op school) en mannen die je een kamer aanbieden voor een ‘Afrikaanse nacht’, ik kijk er niet meer echt van op...Goed, één ding is zeker: Voor mij geen Zambiaanse man! Ik ga de Hollandse man toch echt wel steeds meer waarderen.Het klinkt misschien allemaal wat zwart/wit, maar deze acties gaan m’n pet soms echt te boven. Dit gaat toch verder dan het begrip ‘cultuurverschil’?
Eén voordeel: voor mij geen ‘All you need is love’ taferelen rond de kerst!
Mariska is trouwens al wel helemaal hoteldebotel. Gelukkig is dat een (best) leuke!Hopelijk blijft ie leuk..haha Genoeg over de mannen.
Ik heb het verder nog altijd prima naar m’n zin in m’n dorpje. Echt heel bijzonder om voor een paar maanden een ander ‘thuis’ te hebben. Ik heb hier nu ook vrienden, ik ken de weg, ik kom bekenden tegen in de stad, ik krijg visite (nee, niet alleen dronken mannen), iedereen kent m’n naam, ik heb m’n eigen dingetjes hier en ik zing mee met de Zambiaanse hitnummers. Maar ook wordt ik me er steeds meer van bewust dat Nederland eigenlijk best een relaxt land is om in te wonen. (relaxt in de vorm van goede basis, georganiseerd, geregeld, niet de Afrikaanse invulling van het begrip)
Relaxt, luieren, hangen, chillen, niets doen, niksen, wachten, is nog zoiets. Daar zijn ze hier in Zambia echt supergoed in. Voordat ik hierheen ging, dacht ik dat dit me wel ging bevallen aan dit land. Even geen drukdrukdruk, stress en chaos. Nu ik er al een paar maanden in zit, wordt het me soms allemaal iets té relaxt. Ik moet echt moeite doen om niet teveel hierin mee te gaan (aanpassen aan de cultuur prima, maar een onderzoek moet er ook komen) Best lastig om in zo’n land de werksfeer hoog te houden. Het is hier toch meer van ‘wat vandaag niet kan, komt morgen’ en alles is hier no problem.
Nou...dit hebben we geweten na een lang weekendje Copperbelt. (ik kies voor de gemakkelijke weg en ik kopieer een stukje van de weblog van Mariska, ja ik heb toestemming)
We hebben Kitwe en Ndola bezocht wat erg leuk was, maar de terugweg van de Copperbelt naar Chinsali was een grote ramp! We hebben het echt afrikaanse reizen nu dus wel meegemaakt. Even een korte schets:
Op de heenweg hadden we een touringcarbus die ons binnen 11 uur in Kitwe afzetten. Op de terugweg kwam de bus van Ndola naar Kapiri twee uur te laat waardoor we in Kapiri de goede touringcarbussen misliepen en we een soort van genoodzaakt waren om mee te rijden met ene Andrew die ons met zijn Toyotaatje wel bij de junction van Chinsali af wilde zetten. (Een auto die een beetje doorrijdt zou hier zo’n 8 uur over doen.) We hadden een prijs van 250.000 kwacha afgesproken en hadden hiervan gelijk de benzine betaald. Wij dus met z’n drieeën op de achterbank aan de lange reis begonnen. Bij Serenje nog even een stop gemaakt en omdat de driver moe was mocht ik het stuur overnemen op deze pikkedonkere junction met onwijs veel potholes. Twee uur nadat we Serenje hadden verlaten begon de auto vaart te minderen terwijl ik het gaspendaal toch aardig in wist te trappen. Aangezien alle metertjes in deze auto niet werkte en alle lampje al zo goed als brandde was onze conclusie dat we zonder benzine zaten. Nou daar sta je dan om 4:00 uur ’s nachts lang de junction zonder dat er maar ook iemand passeert en kilometers/ uuren verwijderd van een benzinepomp. Onze ‘vrienden’ lagen binnen 5 minuten al te slapen en voor ons was dit het startsein om lekker even een paar uur te keten. Annemieke en Linda hebben uiteindelijk toch nog wat geslapen (komt vast door de Amarula), maar ik was blij toen we rond 8:00 uur door de auto van See Them Run (hardlopers die van Namibie naar Tanzania rennen) opgepikt werden en naar Chilonga werden gebracht om daar de minibus naar Mpika te kunnen nemen. We hebben nog geprobeerd om geld van onze driver terug te krijgen, omdat hij ons niet eens naar halverwege heeft kunnen brengen, maar onze fijne vriend scheen geen geld bij zich te hebben. Voor alle travellers dus een goed advies... Betaal achteraf!!! Maar terug naar Chilonga waar we in een minibus zaten te wachten totdat deze zou gaan vertrekken. Na bijna een uur wachten was het dan zover we waren op weg naar Mpika, helaas duurde dit maar voor nog geen 10 minuten, want toen stonden we weer stil. De voorste bank werd vriendelijk verzocht om uit te stappen en de vloer van de bus werd geheel losgeschroefd waarna de motor een grondige inspectie kreeg en met rubbere touwen weer aan elkaar gebonden werd. Ach het werkte wel en we konden onze rit naar Mpika voortzetten. In Mpika stond de minibus naar Chinsali gelukkig al voor ons klaar en terwijl ik de kaartjes kocht gingen Annemieke en Linda mega snel naar de toilet en even in het winkeltje broodjes kopen. Gelukkig waren ze op tijd in het busje, want na zeker anderhalf uur vertrok deze al. Natuurlijk niet voordat er nog getankt werd en een ervaren driver gezocht was. (Dit laatste is uiteindelijk niet gevonden, ik had nog aangeboden om te rijden... maar het mocht niet baten.) 12:00 uur ondertussen dus al bijna 24 uur aan het reizen en nu toch echt aan de laatste etappe begonnen. Wij hadden ingeschat om binnen 3 uur van Mpika in Chinsali te zijn, maar dan zaten we wel met touringcarsnelheid in ons hoofd, want na 5 en een half uur was Chinsali werkelijk daar. Mocht je dus nog in Zambia een vrije dag hebben en wat willen zien...
Zo..nu weer een Linda stukje:
Gelukkig houd ik nog steeds gedisciplineerd een dagboek bij waarin ik alle belevenissen opschrijf. Inmiddels is dit verhalenbundeltje me echt goud waard. (al bijna een boekje volgeschreven) Bij terugkomst kunnen we misschien wel een avondje ‘Linda leest voor uit eigen werk’ organiseren.
De tijd gaat hier echt snel, we zijn alweer op de helft! School gaat ook nog lekker z’n gangetje en ook is het hier nog steeds heel gezellig met z’n 4tjes.
Wat dagboekschetsjes: (ik kan ’t niet laten)
Dag 53: 21-06-’08 (zaterdag)
Er volgde een gezellig avondje in de bar. Toch ook best apart dit barleven. Vrouwen komen niet in de bar, zij moeten thuis voor de kinderen zorgen en eten koken voor als manlief thuiskomt. Aan de bar worden eitjes gepeld, Hungarian sausages gegeten en de muziek staat hier standaart op volume max. Als de stroom uitvalt, worden de kaarsen aangestoken en kijkt niemand raar op als je je mp3-speler tevoorschijn haalt. Vaak worden eigen drankjes genuttigd in de bar, hier geen enkel probleem.
Dag 58: 26-06-’08 (donderdag)
Vandaag naar the ministery of education. We hebben werkelijk een fantastische rondleiding gekregen door allerlei kantoortjes.We hebben veel geleerd over ‘farming’, ‘samenwerken’ en ‘van elkaar leren’. Erg nuttig natuurlijk om te weten dat er in de moestuin geen pesticiden meer gebruiken en dat er 1096 varkens op boerderij blablabla rondlopen. De kwartaalcijfers worden uitgebreid aan ons geshowd. We probeerden met een ‘oeh ‘en een ‘ah’ hier en daar nog geinteresseerd over te komen, maar toen ie vroeg of we misschien hierover nog vragen hadden, kregen An en ik toch echt de slappe lach. Hie hadden we toch werkelijk niets aan! Het schrijven in het visitors’book en het zeggen van onze namen was nog belangrijker dan onze ‘speech’ over wat we hier in Zambia komen doen.
Dag 64: 02-07-’08 (woensdag)
Vanochtend kwam Beauty (grade 6 teacher) met haar klas even langs. Niet op ziekenbezoek voor Onno wat we eerst dachten, maar voor het zien van een écht toilet. Een ‘flushy toiletty’zoals zij dat tegen haar pupils verteld. Tja..je moet ergens je lesmateriaal vandaan halen. We hebben maar niet verteld dat een flush toilet iets anders is en dat deze toilet toch echt met emmers doorgespoeld moet worden...
Dag 65: 03-07-’08 (donderdag)
Bezoek van Arie. ’s Avonds bij de koffie even ons ‘puntenlijstje’ besproken. Mr. Makonde die de joyofatoy car gebruikt voor privédoeleinden, madam die hele dagen in haar kantoor slaapt en het slaan op de school wat hier bijna tot de orde van de dag behoort. Na het goede, toch soms wat kritische gesprek, ook wel even laten weten het ook erg naar ons zin te hebben. Arie leest onze weblogs trouw, leuk om te horen. Ook vertelt hij ons dat er al twee groepjes studenten naar huis zijn vertrokken wegens heimwee en/of negatieve ervaringen. Hier schrokken wij wel even van..
Dag 66: 04-07-’08 (vrijdag)
Na 2,5 uur wachten bij de junction kunnen we met een bus mee. Oke..er zijn inderdaad drie zitplaatsen. Wel worden we verspreid. Mariska helemaal voorin, Annemieke halverwege en ik helemaal achterin. Gelukkig is het voor een klein stukje...ahum. Even heb ik geen zin in de komende 12 uur. Gelukkig maak ik met een paar Bemba woorden al snel vriendjes met m’n buurmannen en is het eigenlijk nog best gezellig. Ik krijg ook een les Bemba. Erg leuk, maar na zo’n 200 nieuwe woorden moeten deze leuke mannen toch wel doorhebben dat ik niets meer opsla. Als ik mijn ogen dichtdoe, begrijpen ze de hint en probeer ik wat in te dutten. Bij Mpika weightbridge moet ik de bus uit omdat de bus te zwaar wordt bevonden. Samen met nog ongeveer 20 anderen moet ik een eindje verder achter een muurtje wachten. De bus wordt nogmaals gewogen. Verrassend genoeg is de bus nu wel goed op gewicht en mag ie doorrijden. Wij worden weer netjes opgepikt en vervolgen onze weg met een bus die geen gram lichter is geworden. De bus is evenzwaar als ervoor en dit weegpunt is op deze manier natuurlijk gewoon één grote joke. Ach, de Zambianen kunnen er gelukkig zelf ook wel om lachen...
Oke een nieuw berichtje is weer een bericht geworden... Shalenipo!!
Alvast sorry voor de spelfouten!Mijn Nederlands is niet meer wat het geweest is.(en wordt waarschijnlijk alleen maar belabberder) Komt in mn lio vast wel weer goed!hehe xx miss Lienda
-
11 Juli 2008 - 18:14
Pa:
Ha Linda, mij hoor je niet klagen hoor over je schrijffrequentie. Prima zo en vooral niet te vaak schrijven want dan heb ik er ook weer werk aan... Ik heb er namelijk een gewoonte van gemaakt de tekst in WORD om te zetten en de achtergrondkleur er uit te halen. Dan een groter lettertype zodat oma Post het goed kan lezen met die vergoot-tv van haar. Piet doet hetzelfde voor oma Frieda want die heeft geen computer en zo leest ze ook mee. Prettiger dan achter het scherm lezen bij Piet. Dat gaat goed en ze zien elke keer naar je berichtjes uit. Voor mij nog een dag of 10 en dan vertrek ik naar de andere kant van de aarde. En als ik dan terug ben kom jij ook al weer bijna thuis en hebben we heel veel bij te praten.
liefs
je pappie -
11 Juli 2008 - 19:05
Mama:
Hoi Linda,
Ik keek wel weer uit naar een verhaal uit Zambia, hoor. Altijd leuk om te lezen! Fijn om te horen dat jullie het nog steeds zo gezellig hebben met elkaar. Zag ik nou op de foto op Mariska's weblog dat we zijn toegevoegd aan de wall of fame samen met Matthias? Kan je toch af en toe eens naar ons kijken en aan ons denken.
We zijn begonnen om de overloop boven te verven. De deuren zijn nu allemaal (ook die van jou) gebroken wit en hebben mooie nieuwe deurklinken. Eind juli wordt er nieuwe vloerbedekking gelegd op de trap en de overloop. Er is dus heel wat te bekijken als je weer terug bent.
Jullie zijn alweer op de helft. Wat gaat de tijd toch snel. Hebben jullie al plannen gemaakt voor de laatste weken? Ik hoor ze graag.
Lieverd, een hele dikke kus van mij X
je mammie -
12 Juli 2008 - 10:24
Karin En Dave:
Hey zussie...
Ook ik vind het erg leuk om jouw verhalen te lezen. Fijn dat je het nog steeds zo naar je zin hebt.
Hier gaat alles zijn gangetje.
Ook wij hebben hier geverfd maar weet niet meer zeker of je dat nou al wist of niet? Alles was terracotta was is nu blauw, we hebben ook een nieuw kastje in de zijkamer. Ook hangen er rolgordijnen (of had je die al gezien) Je bent nu al zo lang weg dat ik niet eens meer weet wat je wel weet en wat niet.
Ons nieuwe katje had je iig nog niet gezien. Het gaat erg goed tussen hem (Kane) en Moggy. Ze liggen vaak samen te slapen en ze zijn soms net een tweeling.
De portocabins waar ik volgend jaar met mijn klasje in kom te zitten zijn bijna klaar en de meubels komen in de vakantie.
Nog maar één weekje school en dan begint eindelijk de grote vakantie.
Ben benieuwd of de portocabins er na de vakantie nog staan. Dinsdagmiddag heb ik namelijk nog jongens van de Violier weg moeten jagen die op het punt stonden de ruiten in te gooien en de boel in de fik te steken. Tja... wij staan met onze portocabins dan ook op hun voetbalveldje, op hun schoolplein....
Niet meer zo snel je nummer geven hoor Lin, hahahaa.... dan verklaren ze je de liefde hahaha..
X Karin en Dave -
12 Juli 2008 - 14:33
Laetitia:
Heey Lin,
Zo te lezen heb je het erg naar je zin :) Wat jij verteld over de cultuur komt me erg bekend voor! Me zus is ook vaak in ontwikkelingslanden geweest en had ze dezelfde "problemen" met mannen als jij ;) Haha! Ook ben ik zelf in Cambodja geweest en daar was ook alles wat we vandaag niet doen, doen we morgen, morgen nog een dag. Dus hoort wel beetje bij ontwikkelingslanden!Maare is die muziek een beetje leuk? Zou leuk zijn als je die muziek liet horen als je hier weer bent, kan je het aan ons laten horen met jou gezang of heb ik het niet goed gelezen dat je al meezingd :P Wel leuk om te lezen, dat het goed met je gaat! Ik ga trouwens stoppen met werken en in september ook weer full time naar school in Den Haag. Ik ga maatschappelijk werk studeren, dus word ik ook weer student :) Nou meis heel veel succes en plezier nog!
Kus Lae...
-
13 Juli 2008 - 21:58
Ada:
hoi linda wat en geweldige verhalen van jullie en ik denk dat jullie thuis je weer moeten aanpassen want je heb nu vrijheid rust enz en hier begint straks het leventje weer voor jullie LIO oeps dat is even iets anders, maar zulke bikkels als jullie zijn geworden kunnen dat wel aan heel veel plezier nog en tot ziens ada -
14 Juli 2008 - 21:56
Mariska D'r Vader:
Hallo Linda.Zo te zien en te lezen gaat alles daar perfekt naar het zin bij jullie. Erg leuk om jullie verslagen te lezen,want jullie schrijven wel bijzonder leuk en het is net of we er toch een beetje bij zijn, al zullen jullie dat niet als prettig ervaren.Maar als ouder zijnde is het toch wel een prettig gevoel van onze kant en dat zal je best wel een beetje kunnen begrijpen denk ik.
De foto's zijn ook erg leuk en jullie zien er erg goed uit ondanks dat ik me wel eens zorgen maak over de voeding.Wat betreft de "mannen" heb ik inmiddels wel door dat jij en Mariska wel op een andere golflengte zitten en ik hoop dat jij Mariska wel een beetje bij de realiteit weet te houden en haar de Zambiaanse man c.q. spiegel voor weet te houden,zodat ze inderdaad wel weet waar ze aan begonnen is. Maar ja, verliefd zijn is natuurlijk ook wat. Nou, vergeet ook inderdaad niet waarvoor jullie daar naar toe zijn gegaan en zorg dat je werk af is en dan kunnen jullie vrij-uit genieten van de vakantie. Hou je taai en nog veel plezier in het werk en de vrije tijd. Groetjes van Mariska d'r vader/Gerrit -
17 Juli 2008 - 14:10
Sylvia:
Hahaah nou hier mijn reactie hoor :P Ookal zit je nu op msn :P
Lange verhalen kan jij schrijven zeg, maar wel erg leuk! Gezellig al die dronken mannen, toch leuk om niet alleen te zijn hahahah.
Hooop dat je geniet van ons pakketje!! En nog maar 2 maanden jeeeeeeeej :D xxx Syl -
18 Juli 2008 - 08:04
Frieda / Piet:
Hoi, Linda.
Wij zijn 10 dagen op vakantie in het huis van Robert en Nel geweest en hebben op de terugweg (woensdag 16.07)een ommetje gemaakt via Lochem, daar woont een schoonzus van mij.We waren nieuwsgierig of er post van jou was en hebben daar via webmail jouw bericht gelezen. Thuis heb ik het gisteren uitgeprint voor oma frieda.
Zij komt, zoals je weet dinsdags bij mij en dat vond ze te lang duren dus heeft ze mij gevraagd alvast op jouw bericht te reageren, zelf zal ze dat ongetwijfeld dinsdag doen.
Wat een verhaal weer zeg,het is een genot om dat allemaal te lezen. Je schrijft erg leuk.
Het lijkt mij wel erg vervelend steeds door die mannen belaagd te worden, maar dat is het cultuurverschil, zoals jij schrijft.
Als ik zo naar die begeleidende foto van jou kijk, weet ik niet wat ik daar nou van moet denken, ziet et op z'n zachts gezegd vreemd uit.
Linda, fijn dat je het nog zo naar je zin hebt en dat er geen sprake is van heimwee.
Hou je taai meid.
Tot de vlgd keer maar weer. Groeten en alvast een dikke kus van oma en mij. Piet.
-
20 Juli 2008 - 11:58
Eva:
Hee Lin!
Eindelijk weer een verhaal! Hahah was een mannen zeg.. daar moet je toch niet aan denken! Weer een heel leuk verhaal, ik vind echt dat je leuk schrijft! Blijf je nog op deze locatie, of ga je nog verder rondreizen? Nou ik hoor het wel!
Ik ben zelf ook nog even kort weggeweest: 5 dagen naar Berlijn met Mike. Was echt super leuk!
Ik wacht wel af tot je volgende veraal.
Kus, Eef -
22 Juli 2008 - 07:58
JW:
Ey, meisje van de foto's! Ik krijg vandaag mijn visum voor Tanzania terug dus morgen stap ik op de bus.. Betekend dus ook dat volgende week doorgaat, kom op de terugweg langs ;) veel plezier trouwesn komend weekend met de feestjes enzo!
xXx JW -
27 Juli 2008 - 09:46
Mama:
Ha Linda,
Ik heb je gisteren(26-7)een smsje gestuurd maar ik weet niet of je die hebt ontvangen via jullie nieuwe Celtel spot. Ik heb gisteren je kaart ontvangen. De envelop was aan twee kanten opengegaan maar alles zat er nog in; de stempels, beltegoedbon en de K50.
Liefs,
je mammie -
27 Juli 2008 - 18:59
Gerrit (Maris D'r Pa:
Zo,de laatste loodjes van het werk zit er voor jullie bijna op.Nog even en dan genieten van de natuur in de omringende landen.Ik hoop dat jullie alles een beetje kunnen regelen en dat alles een beetje vlekkeloos verloopt.Wij zijn hier al aan het aftellen en hopen dat jullie ook weer een beetje naar ons uitkijken.Wij in ieder geval wel naar jullie,maar dat is logisch he als ouders zijnde.misschien willen jullie nog helemaal niet terug! Ga in ieder geval nog maar even lekker vakantie vieren,voordat het serieuze werk hier weer moet gaan beginnen.Een leuke dag met Mariska d'r verjaardag en we lezen de verslagen wel weer! Knuffel voor allemaal van mij.Gerrit -
29 Juli 2008 - 16:19
Rita:
Hey Lin idd wel ff rekening houden met de "öudere" garde betreft je tekst....een beetje klein...maar ja dan gaan we toch allemaal naar Oma om het te lezen HaHa.
Pff gelukkig dat er geen All you need is love komt voor jou. Gewoon een lekkere hollandse boy is niet verkeerd!Toch?
Nou alle gekheid aan de kant. Lin het is super leuk om middels jouw verhalen op de hoogte te blijven. Ik hoop nadat je klaar bent daar op school nog een leuke tijd tegmoet gaat en de boel lekker zult gaat verkennen.Liefs van je tante XX -
31 Juli 2008 - 19:54
Nienke:
*kijk op kalender* Tijd voor een berichtje!!!
LIN! Hoe gaat het? Hier alles zijn gangetje, gisteren again mijn rijbewijs niet gehaald :(
Overmorgen ga ik weekje kamperen!
Schiet al goed op je Zambia avontuur! Het blijft leuk om alle verhalen te lezen en straks te horen!
Liefs Nien -
08 Augustus 2008 - 22:26
Karin & Dave:
hey zussie... wat is dat nou? Al 4 weken geen berichtje.
We zitten te wachten op nieuwe avondturen, of heb je net als bij GTST ene zomerstop moeten inlassen om de spanning er in te houden?
Ondertussen alweer 2 verjaardagen gevierd, die van oma Post en die van mijzelf natuurlijk.
Ga ik van de week met jouw geld naar de bank, willen ze het niet eens wisselen... omdat het zo weinig waard was... pfff... nou zeg, beetje jammer Lin. Maar je fantastische mooie kaart maakt een hoop goed hahaha.
Ik heb mij trouwens ingeschreven voor een fotocursus van national geographic en de fotoschool rotterdam. Het gaat om een cursus van 4 avonden en 2 keer overdag in het weekend. Misschien wordt het dan nog wel eens wat met de fotografie hahaha
Nu gaat jullie vakantie beginnen na al jullie zware maanden werken. Bloed, zweet en tranen heeft het jullie gekost, zo hard hebben jullie gewerkt. Nee hoor Lin, gewoon ook lekker genieten, daar is helemaal niets mis mee.
X
Karin & Dave
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
